Microrrelatos de terror

Volvemos a contarnos contos de  TERROR  nestas datas que tanto o propician. Propoñémosvos que realicedes un moi breve relato, inpirándovos nalgunhas das imaxes que están abaixo.

Velaquí, as 
 BASES DO CONCURSO:



1. Os microrrelatos deben ser inéditos (non copiados), encadrarse dentro do xénero do terror e relacionarse con algunha das catro imaxes indicadas.

2. Os microrrelatos han de ter unha extensión máxima de 125 palabras.

3. Os microrrelatos poderán estar escritos en galego, castelán, inglés ou francés.

4. Os microrrelatos poderán estar acompañados ou non dunha ilustración.

5. Debedes procurar que a redacción sexa fluída e non haxa faltas de ortografía.

6. O prazo de entrega remata o venres 8 de novembro.

7. Os microrrelatos entréganse na biblioteca, co voso nome, apelidos e curso, ou poden enviarse a: lerunmardecontos@gmail.com

8. O xurado estará conformado polo profesorado do Equipo de biblioteca e dos departamentos de linguas do IES.


9. Poderá haber ata tres premios en cada idioma: un para o mellor microrrelato de 1º a 3º ESO e FPB, outro para 4º ESO, Bacharelato e Ciclos, e outro para o mellor relato ilustrado.

1.
2.


4.


3.

Agardámosvos!
¡Os esperamos!
 Waiting for you!
 Attendons pour vous!


Comentarios

  1. Luis Manteiga Pousa28 de febrero de 2021, 12:38

    Empezaron a botarlle terra enriba. Viu aos máis vellos da comunidade en primeira liña, como manda a Lei, ao carón da súa tumba. Por un intre tivo un asomo de rebeldía. ¿Porqué teño que morrer sendo tan xoven?. ¿Porqué non algún dos vellos?. Pero pronto se calmou. Así eran as cousas e así tiñan que ser. Así era dende tempos inmemoriais. Tocaralle a él e non quedaba máis que aceptalo. De súpeto, douse conta de que comezaba a ter dificultades para respirar. Non tardou moito en sentir xa a terra na súa faciana. Pechou os ollos, definitivamente.Pouco a pouco, con un groseiro malestar, foi sentindo que se iba, que se iba. E foise.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

CRISTINA GARCÍA RODERO, fotógrafa de la memoria, la emoción y la identidad

Microrrelatos de terror... con algo de conto galego