Un mar de contos

Está xa cerca o Samaín, ou  Samhain (e unha boa ponte ao seu redor), así que son horas de meigas, cabazas, lobishomes e algo de tremores fúnebres... que podemos rescatar da nosa imaxinación para participar no concurso que vos propoñemos.  Poñemos, pois, en marcha a III edición do Concurso de Microrrelatos de terror, para que vos poñades a redactar a partir dunhas frases de inicio que extraemos de E. A. Poe e G. de Maupassant .  Estas son as bases:  Os microrrelatos deben ser inéditos (non copiados), escritos en galego, castelán, inglés ou francés, e encadrarse dentro do xénero do terror. Os textos han de ter unha extensión máxima de 125 palabras. Deberán comezar dunha destas dúas maneiras: - “Atópome actualmente nun sanatorio; pero se entrei nel foi por prudencia, por medo ”                                             ...

Comezou xa a andar o CL 2, lendo e charlando sobre Edgar Allan Poe . Cun bo feixe de caras atentas dirixindo a súa mirada cara ela, a profesora Francisca mergullounos  no conto de El gato negro relacionándoo coa biografía deste autor que tiñamos na pantalla enfronte relatada pola wikipedia.  Velaquí un breve fragmento do conto, para facernos pensar, case perversamente... ¿Quién no se ha sorprendido a sí mismo cien veces en momentos en que cometía una acción tonta o malvada por la simple razón de que no debía cometerla? ¿No hay en nosotros una tendencia permanente, que enfrenta descaradamente al buen sentido, una tendencia a transgredir lo que constituye la Ley por el solo hecho de serlo? Este espíritu de perversidad se presentó, como he dicho, en mi caída final. Na próxima sesión, falaremos sobre  El barril de amontillado . E, en breve, poñeremos en marcha o III Concurso de microrrelatos de terror... Ide poñendo a imaxinación a traballar!

Acaban de facer público que o premio nóbel de literatura deste ano é o francés Patrick Modiano (Boulogne- Billancourt 1945). Un escritor, que ten publicadas unha treintena de novelas profundas, mais de lectura fácil, de non máis de duascentas páxinas cada unha. Un París intemporal, onírico, que coincide co do distrito XVI, é o trasfondo de moitos dos seus libros. Unha zona nada relevante, e se cadra por iso escollida por el. Para que non nos distraia da historia a contar.  Unha das súas obras máis coñecidas é Dora Brude r, da que trata nunha interesante entrevista en El País .   Tamén son nomeadas:  O café da xuventude perdid a e unha triloxía sobre a ocupación francesa durante a Segunda guerra mundial. Ten unha considerable relación co cine , xa que realizou varios guións, fixéronse adaptación das súas novelas para películas, etc.  A verdade é que semella moi apetecible de ler!!