Con Yolanda Castaño, con poesía

O pasado mércores 17 de abril tivemos o luxo de compartir unha hora de poesía con Yolanda Castaño. Reflexionou sobre o tema, recitounos poemas seus e espoleounos "un pouco moito" a inserirnos nesta forma literaria que a cotío nos bota para atrás, tanto para escribir como para ler. 
Deíxovos aquí un dos poemas (do seu libro Delicia, de 1988) que nos recitou e co que botamos a voar a imaxinación:

  Se falase de ti non pronunciaría 
  as sílabas supremas
  pero bicas ben e gústame estar contigo.
  O meu verde co teu azul.




  Delirio de ramas.
  O meu verde co teu azul.

  Abstéñome de pronunciar esas sílabas sublimes
  pero gústame cómo abrazas e o teu pelo fai xogo co meu vestido.
  Os teus dedos patinan nas miñas medias.
  O meu verde co teu azul.



E como con poesía estamos, aquí fica tamén o simpático poema que Cristian Almonte Vicente (de 1º ESO A) realizou como tarefa de clase coa profesora Celiz.
Titúlase: "Hacer un soneto"

  Buscaba entre mi tiempo un aprobado,
  buscaba entre mis libros una nota,
  procurando que no estuviese rota,
  ahora mi esfuerzo lo ha encontrado.

  Ha sido duro pero hemos llegado,
  ha sido bonito tocar mi cota,
  aunque hayamos gastado la bota,
  tan bonito ha sido que lo hemos cantado.

  Nos llevó tiempo encontrar el tesoro,
  estaba oculto en nuestro equipaje,
  tan solo eran aprobados y no oro.

  Largo y excitante ha sido este viaje
  hemos topado piratas con loro,
  agradecemos el aterrizaje.

Temos moitos e moitas máis poetas e literatos polo insti. Se me dan permiso, faremos públicos algúns outros traballos en próximas entregas. 

Agora toca prepararnos para festexar o día do libro; volveremos sobre Cervantes e o seu Quijote... 

Comentarios

Entradas populares de este blog

CRISTINA GARCÍA RODERO, fotógrafa de la memoria, la emoción y la identidad

Microrrelatos de terror... con algo de conto galego