Cupido e Valentín
Un deus romano e un sacerdote cristián, ambos relacionados coa Antiga Roma, que continúan a ser na actualidade os principais símbolos do amor.
Cupido é, para a mitoloxía romana, o deus do desexo amoroso. Segundo algúns, fillo de Venus -deusa do amor- e Vulcano -deus do lume e os metais-, ou de acordo a outras fontes, fillo de Venus e Marte -deus da guerra-. Os parentescos, como sempre que nos adentramos na mitoloxía, son moitos e as súas representacións en pintura e escultura, innúmeras [A imaxe da esquerda é Natureza morta con Cupido, de Paul Cézanne].
Valentín foi un sacerdote de Roma que no século III d.C. opúxose á lei promulgada polo emperador Claudio II que prohibía o matrimonio entre as parellas novas porque pensaba que os soldados eran mellores se non tiñan ataduras. O santo Valentín continuou a casar en segredo e isto levouno á prisión e a un tráxico final (martirizárono e finalmente matárono o 14 de febreiro do ano 270).
En fin, o día de San Valentín ten as súas raíces na nosa cultura occidental. Primeiramente no mundo xermánico, e de aí pasaría aos Estados Unidos e actualmente chega a lugares do mundo tan lonxanos como China, Xapón ou Taiwán... (en boa medida "grazas" á omnipresencia da mercantilización).
De todo isto, a moitas e moitos de vós, falouvos a profe Fina Roca, pero para os que non, aproveitamos a ocasión para ilustrarnos un pouquiño.
Por outra banda, como sabedes, na biblioteca estamos a celebralo escribindo breves mensaxes en corazóns de papel, que exporemos estes días alí mesmo. Veremos que tal sublimamos estes positivos sentimentos...
Valentín foi un sacerdote de Roma que no século III d.C. opúxose á lei promulgada polo emperador Claudio II que prohibía o matrimonio entre as parellas novas porque pensaba que os soldados eran mellores se non tiñan ataduras. O santo Valentín continuou a casar en segredo e isto levouno á prisión e a un tráxico final (martirizárono e finalmente matárono o 14 de febreiro do ano 270).
En fin, o día de San Valentín ten as súas raíces na nosa cultura occidental. Primeiramente no mundo xermánico, e de aí pasaría aos Estados Unidos e actualmente chega a lugares do mundo tan lonxanos como China, Xapón ou Taiwán... (en boa medida "grazas" á omnipresencia da mercantilización).
De todo isto, a moitas e moitos de vós, falouvos a profe Fina Roca, pero para os que non, aproveitamos a ocasión para ilustrarnos un pouquiño.
Por outra banda, como sabedes, na biblioteca estamos a celebralo escribindo breves mensaxes en corazóns de papel, que exporemos estes días alí mesmo. Veremos que tal sublimamos estes positivos sentimentos...
Comentarios
Publicar un comentario