Falando de pequenos relatos... e números

Este martes pasado, o 29 de outubro, tivemos reunión do club de lectura no recreo e charlamos sobre O asasinato do profesor de matemáticas, o libro que centra as nosas charlas de momento; falamos tamén doutros libros de Sierra i Fabra, de concursos en marcha (esperamos moita participación nos Microrrelatos de terror) e fixemos plans para próximas reunións (das que en breve indico as datas confirmadas). 

E falando de mate, atopei estes días un breve relato (aínda que non micro) que trata de aritmética... e fíxome sorrir. A ver se con vós tamén  o logra: 

"Vamos a inventar los números

-¿Por qué no inventamos unos números?
-Bueno, empiezo yo. Casi uno, casi dos, casi tres, casi cuatro, casi cinco, casi seis.
-Es demasiado poco. escucha estos: un remillón de billonazos, un ochote de milenios, un maramillar y maramillón.
-Yo entonces inventaré una tabla:

              tres por uno, concierto gatuno
              tres por seis, no me toquéis
              tres por dos, peras con arroz
              tres por siete, quiero un juguete
              tres por tres, salta al revés
              tres por ocho, nata con bizcocho
              tres por cuatro, vamos al teatro
              tres por nueve, hoy no llueve
              tres por cinco, pega un brinco
              tres por diez, lávate los pies.

-¿Cuánto vale ese pastel?
-Dos tirones de orejas.
-¿Cuánto hay de aquí a Milán?
-Mil kilómetros nuevos, un kilómetro usado y siete chocolatinas.
-¿Cuánto pesa una lágrima?
-Depende: la lágrima de un niño caprichoso pesa menos que viento; la de un niño hambriento pesa más que toda la tierra.
-¿Cuánto mide este cuento?
-Demasiado.
-Entonces inventémonos rápidamente otros números para terminar. Los digo yo, a la manera de Módena: unchi doschi treschi cuara cuatrischi, miri mirinchi, uno son dos.
- Yo entonces voy a decirlos a la manera de Roma: unci dusci trisci, cuale cualinci, mele melinci, rife rafe y diez."

É do escritor italiano  Gianni Rodari, do seus moi coñecidos Cuentos por teléfono. Hai tamén versión en galego, pero -mágoa!- eu non dispoño dela. 

Por outra parte, supoño que veríades algunhas novidades da biblioteca nestes días. Temos máis mesas para xogar ao xadrez na biblioteca, e acabamos de montar dous PUNTOS DE LECTURA fóra da biblioteca, pequenos recunchos con revistas, cómics e o que se nos vaia ocorrendo. 





Bo descanso por Samaín!



Comentarios

Entradas populares de este blog

CRISTINA GARCÍA RODERO, fotógrafa de la memoria, la emoción y la identidad

Microrrelatos de terror... con algo de conto galego