Xadrez + Poesía, dándonos alegría...

A partir de mañá luns e ata o 27 de xaneiro, está aberto o prazo de inscrición no Campionato de Xadrez no Lugrís. coa colaboración dos profes Guillermo e Vicente (cando menos), trataremos de pasar bos anacos e aprender estratexias mentres xogamos ao xadrez nos recreos das próximas semanas. 

Para irnos ambientando, ademais de recomendarvos que practiquedes xogando moitas partidas, recoméndovos a lectura de Novela de xadrez, de Stefan Zweig (libro que coñecín grazas ao grupo que recibe clases de Literatura universal na biblioteca)  e invítovos a contemplar este cadro, "A partida de xadrez" da pintora renacentista Sofonisba Anguissola.


Por outra banda, xa levan uns días postos os carteis que anuncian a primeira reunión do Club de lectura deste 2014 acabado de iniciar, para o martes, 21 de xaneiro. Este trimestre dedicarémolo a poesía variada, tomando como punto de partida o poemario Nimbos , de Díaz Castro, e de aí pasaremos a outros e outras poetas, máis ou menos coñecidos. 

Déixovos aquí un poema de Jorge Luis Borges, titulado simplemente "Ajedrez": 


                   I 

En su grave rincón, los jugadores 
rigen las lentas piezas. El tablero 
los demora hasta el alba en su severo 
ámbito en que se odian dos colores. 

Adentro irradian mágicos rigores 
las formas: torre homérica, ligero 
caballo, armada reina, rey postrero, 
oblicuo alfil y peones agresores. 

Cuando los jugadores se hayan ido, 
cuando el tiempo los haya consumido, 
ciertamente no habrá cesado el rito. 

En el Oriente se encendió esta guerra 
cuyo anfiteatro es hoy toda la Tierra. 
Como el otro, este juego es infinito. 

                  II 

Tenue rey, sesgo alfil, encarnizada 
reina, torre directa y peón ladino 
sobre lo negro y blanco del camino 
buscan y libran su batalla armada. 

No saben que la mano señalada 
del jugador gobierna su destino, 
no saben que un rigor adamantino 
sujeta su albedrío y su jornada. 

También el jugador es prisionero 
(la sentencia es de Omar) de otro tablero 
de negras noches y de blancos días. 

Dios mueve al jugador, y éste, la pieza. 
¿Qué Dios detrás de Dios la trama empieza 
de polvo y tiempo y sueño y agonía?


Lee todo en: Ajedrez - Poemas de Jorge Luis Borges http://www.poemas-del-alma.com/ajedrez.htm#ixzz2qrd0Atby


Comentarios

Entradas populares de este blog

CRISTINA GARCÍA RODERO, fotógrafa de la memoria, la emoción y la identidad

Microrrelatos de terror... con algo de conto galego